هورمون رشد انسانی

HGH نوترکیب یا سوماتروپین همچنین برای درمان کمبودGHدر بزرگسالان، کوتاهی قامت همراه نارسایی کلیوی، تحلیل مربوط به ایدز و در کوتاهی قامت همراه سندرم ترنر استفاده می‌شود. از آنجا که GH فراهمی زیستی خوراکی بسیار کمی دارد در تمام این موارد، GH باید به طور تزریق فرا روده‌ای تجویز شود.

پیر شدن طبیعی انسان با کاهش ترشح GH در ارتباط است. سطح میانگین GH در افراد بالای 60 سال حدود نصف بزرگسالان جوان می‌باشد. کاهش سطوح GH با افزایش سن با کاهش توده و قدرت عضلانی مربوط به سن و کاهش لیپولیز مرتبط است.
اثرات GH اکثراً به واسطه IGF-1 (فاکتور رشد شبه انسولین1) می‌باشد. IGF-1 یک میتوژن می‌باشد و ممکن است برخی سرطانها مانند سرطان‌های پروستات، پستان و کولورکتال را افزایش دهد. به طور واضح، مطالعات بلند مدت در مورد ایمنی و همچنین مطالعات کارآمد، برای ارزیابی نقش جایگذاری GH در جمعیت مسن ضروری می‌باشد.
رها شدن GH از سلول‌های سوماتوتروف غدد هیپوفیز قدامی یک روند پیچیده شامل تنظیم کننده‌های چندگانه می‌باشد. GXRH پپتید هیپوتالاموسی (هورمون آزاد کننده هورمون رشد) روی سوماتروف‌ها جهت آزاد سازی GH عمل می‏کند، حال آنکه پپتید مهاری سوماتواستامین آزاد شدن GH را مسدود می‏کند.
به ‏علاوه به نظر می‏رسد که آزاد شدن GH توسط مکانیزم سوم مجزایی نیز به نام مسیر secretagogue هورمون رشد (ماده‌ای که ترشح هورمون رشد را تحریک می‌کند)، تحت تأثیر باشد.

سرکرتاگوگوهای GH که به اختصار GHSs نامبده می‌شوند، می‏تواند اسید آمینه‌هایی مانند L- آرژنین، پپتیدهای کوچک و ترکیبات غیر پپتیدی باشند. علاوه بر این نوروترنسمیترهایی مانند استیل کولین، دوپامین و نور اپی نفرین و نوروپپتیدهایی مانند پپتیدهای اپیوئید نیز در کنترل ترشح GH نقش دارند.
HGH و همچنین IGF-1 و چندین سکرتاگوگو یا آزاد کننده‌ی GH اخیرا وارد بازار مکمل‌های غذایی شده اند. موادی که به عنوان سکرتاگوگوها یا آزاد کننده‌های GH فروخته می‌شوند شامل اسید‌های آمینه L- گلوتامین، L- اورنیتین، گلسین، L- دوپا، و همچنین موادی چون اورنیتین آلفا – کتوگلوتارات (اورنیتین آلفا- کتوگلوتارات راببینید) و گیاهان Macuna pruriens و Tribulus Terrestris هستند.

هیچ اندیکاسیونی برای استفاده غیر دارویی HGH به هر شکل وجود ندارد. شواهد قطعی برای اثبات عملکردهای ضد پیری، بهبود توان ورزشی، افزایش نیروی جنسی، افزایش سلامت مفاصل، کمک به خواب بهتر و تقویت سیستم ایمنی منسوب شده به GH وجود ندارد. این هورمون ممکن است ایمنی را افزایش داده و اثرات ضد دیابتی و ضد آترواسکلروز و محافظت عصبی داشته باشد.

HGH تزریقی نیز اگر چه ممکن است در کاهش چربی خون و افزایش توده بدون چربی در برخی افراد موثر باشد، اما اثرات جانبی نامطلوب، ممکن است استفاده از HGH برای این اهداف را مورد تردید قرار دهد. شواهد ابتدایی مبنی بر اثرات مفید HGH تزریقی در برخی افراد مبتلا به بیماری کرون و کاردیومیوپاتی اتساعی وجود دارد. دوز بالای HGH ممکن است بروز برخی سرطان‌ها را تحریک کند.