روتین

بسیاری از فعالیت‌های محتمل روتین، مربوط به اثر آنتی اکسیدانی آن است. روتین یک آنتی اکسیدان فنلی است و گفته می‌شود که رادیکال‌های سوپراکسید را پاکسازی می‌کند. روتین می‌تواند یون‌های فلزی مانند کاتیون‌های فروس را شلاته کند. کاتیون‌های فروس در واکنشی به نام فنتون شرکت دارند که گونه‌های واکنشی اکسیژن تولید می‌کند.

روتین همچنین انفجار تنفسی نوتروفیل‌ها را تنظیم می‌کند. فعالیت آنتی اکسیدانی روتین در شرایط in vivo به احتمال زیاد به دلیل کرستین آگلیکون است که متعاقب دریافت متابولیزه می‌شود. اگر چه اکثر مطالعات نشان می‌دهند که روتین پراکسیداسیون چربی را مهار می‌کند، چند مطالعه این مطلب را تایید نمی‌کنند.

روتین همچنین می‌تواند به حفظ سطوح گلوتاتیون احیا شده، آنتی اکسیدان بیولوژیکی، کمک کند. نکته مهم این که در شرایط خاص، روتین یا متابولیت آن، کرستین می‌تواند به یک پرواکسیدان تبدیل شود. برای مثال، نیتروزاسیون روتین/ کرستین می‌تواند یک مولکول پرواکسیدان تولید کند که ممکن است پتانسیل ایجاد جهش داشته باشد.

فارماکوکینتیک روتین در انسان‌ها هنوز تحت مطالعه است و نشان می‌دهد که فقط 17 درصد از مقدار دریافتی جذب می‌شود. جذب به نظر می‌رسد که به طور عمده از کولون صورت می‌گیرد و این عمل در پی پاک سازی بخشی از کربوهیدرات‌ها توسط آنزیم‌های باکتریایی برای ساخت کرستین انجام می‌شود. کرستین در سلول‌های کولون تحت گلوکورونیداسیون قرار می‌گیرد. این نکته نامشخص است که وسعت جذب گلیکوزیدهای کرستین چقدر می‌باشد.

کرستین و کونژوگه‌های گلوکورونید کرستین از طریق جریان وریدی به کبد منتقل می‌شوند یعنی جایی که تحت متابولیسم اولیه مهم قرار می‌گیرند. متابولیت‌ها ممکن است شامل ایزورامنتین، کمپ فرول و تاماریکستین باشند. خود کرستین ممکن است تحت گلوکورونیداسیون و سولفاسیون قرار گیرد. کرستین و متابولیت‌های آن از کبد به بافت‌های مختلف در بدن توزیع می‌شوند. کرستین در پلاسما به صورت قوی به آلبومین متصل است.