غضروف کوسه

غضروف بافتی است که فاقد عروق خونی است و به ندرت دچار بدخیمی می‌شود. آنژیوژنز، ساخت مویرگ‌های جدید، در برخی از شرایط پاتولوژیک از جمله تومورهای جامد، رتینوپاتی تکثیری، گلوکوم نئووسکولار و آرتریت روماتوئید حایز اهمیت است. این فرآیند هم‌چنین در وقایع دیگر فیزیولوژیکی نیز مهم است مانند ساخت عروق جدید در پی انسداد عروق کرونری.
در سال 1976، Judah Folkman و همکارانش، گزارشی مبنی بر جداسازی بخشی از غضروف کتف گوساله‌ کردند که رشد عروق خونی جدید حمایت‌کننده‌ی تومورهای جای داده شده در خرگوش‌ها را مهار می‌کرد. این بخش همچنین رشد تومورها را متوقف ساخت.

گزارشات بعدی نشان داد که بخشی در غضروف کوسه وجود دارد که نئووسکولاریزاسیون (ساخت عروق جدید) تومور و رشد را مهار می‌کند. مطالعه‌ی مهارکننده‌های آنژیوژنز، زمینه‌ی جدیدی در تحقیقات سرطان شده است. از آن‌جایی ‌که اولین مواد ضد آنژیوژنز کشف شده، از غضروف مشتق شده‌اند، تحقیقات با دقت در غضروف ادامه یافت تا عوامل جدید ضد آنژیوزنز مشخص و معرفی شوند. از آن‌جایی‌ که کوسه‌ها منبع فراوانی از غضروف هستند، غضروف کوسه توسط چند گروه تحقیقاتی مورد استفاده قرار گرفته است.
کوسه‌ها، اسکلت داخلی دارند که کاملاً از غضروف تشکیل شده است و این در حالی است که غضروف کمتر از 6/0% وزن بدن گوساله را شامل می‌شود و سازنده‌ی حدود 6% از وزن بدن کوسه‌ها است.

غضروف کوسه، مشابه اشکال دیگر غضروف، به طور عمده از کلاژن ساخته شده است که باعث نیروی کششی غضروف می‌شود، و پروتئوگلیکان‌ها که خود از پروتئین هسته‌ای ساخته شده‌اند و به پلی‌ساکاریدها که با عنوان گلیکوزآمینوگلیکان‌ها یا موکوپلی‌ساکاریدها شناخته می‌شوند، متصل می‌گردند. پروتئوگلیکان‌ها، حالت ارتجاعی به غضروف می‌دهند.
گلیکوزآمینوگلیکان‌های اصلی غضروف کوسه، کندروئیتین سولفات‌ها هستند.

علاوه‌ بر کلاژن و کندروئیتین سولفات، غضروف کوسه حاوی حدود 5 تا 10% آب، درصد زیادی کلسیم و فسفات، پروتئین‌های با وزن مولکولی کم و پلی‌پپتیدها می‌باشد. برخی از پروتئین‌های با وزن مولکولی کم و پلی‌پپتیدهایی که به نظر می‌رسد دارای فعالیت ضدآنژیوژنز هستند، در غضروف کوسه شناخته شده‌اند. این مواد به‌عنوان گزینه‌های درمانی ممکن مورد توجه قرار گرفته‌اند.

مکانیسم اثرات غضروف کوسه ناشناخته است. به ‌نظر می‌رسد که هر اثر مفید درمانی به طور عمده از مولکول‌های پروتئینی با وزن مولکولی کم ناشی می‌شود که در حال حاضر مورد مطالعه قرار می‌گیرند.

بعضی از این مولکولها دارای فعالیت ضد آنژیوژنز هستند و متالوپروتئینازها و پیام‌رسانی میانجی‌گری شده توسط فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) را مهار می‌کنند، یعنی فعالیت‌هایی که می‌تواند به توجیه هر فعالیت ممکن ضدتوموری کمک نماید.

مصرف غضروف کوسه در افراد مبتلا به حساسیت نسبت به هریک از اجزای یک محصول دارای غضروف کوسه، ممنوع می‌باشد.

این ماده همچنین در افراد مبتلا به هایپرکلسمی منع مصرف دارد (غضروف کوسه دارای درصد بالایی کلسیم می‌باشد).