قرص های ضدچاقی: گذشته، حال و آینده
مکانیسم هایی که این قرص ها از طریق آن انرژی بدن را متعادل می کنند دارای پیچیدگی های خاصی در خود هستند. این مکانیسم ها به شکل قابل توجهی با سایر عوامل فیزیولوژیکی همپوشانی داشته و توسط عوامل اجتماعی، روانشناختی و ... که می توانند کارایی روش های دارویی را محدود کنند، تحت تاثیر قرار می گیرند.
بنابراین خیلی عجیب نیست که برنامه های موجود در راستای کشف قرص های ضدچاقی جدید با نتایج غلط، با شکست در مطالعات بالینی و یا با بازخورد منفی بدلیل عوارض جانبی آنها مواجه شوند.
به عنوان مثال، داروهایی که مسیرهایی در بافت های متابولیکی از جمله آدیپوسیت ها، کبد و عضله اسکلتی را مورد هدف قرار می دهند، کارایی خوبی در مطالعات پیش-بالینی نشان داده اند اما کارایی هیچ کدام از آنها هنوز به مرحله بالینی توسعه پیدا نکرده است.
اما یافته های علمی اخیر در زمینه فهم دقیق تر مکانیسم فرایندهای سیری و گرسنگی و مکانیسم های هوموستاتیک مربوط به لپتین و مسیرهای بالادست آن در هیپوتالاموس باعث ایجاد راههای جدیدی در زمینه کشف داروهای ضدچاقی شده است.
اگرچه برخی از آنها هم اکنون در مرحله بالینی مورد استفاده قرار می گیرند، اما هنوز مشخص نیست که آیا این داروها از موانع قانونی سخت که برای کسب مجوز به عنوان یک داروی ضدچاقی مورد نیاز است عبور کرده اند یا خیر.
با این حال آگونیست های گیرنده GLP-1 در حال حاضر موفق به درمان دیابت شده اند و به دلیل تاثیرات جالب آنها بر روی کاهش وزن در مطالعات انسانی ممکن است راه را برای توسعه سایر داروهای ضدچاقی در آینده باز کنند.
