روش های عملی برای مدیریت تغذیه ای ناباروری مردان

مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده اند که ارتباط نزدیکی بین کیفیت اسپرم و فاکتورهای مرتبط با سبک زندگی از جمله عادت های غذایی وجود دارد.

نارسایی اسپرماتوژنیک که به عنوان شایع ترین شکل ناباروری مردان مطرح است، به عنوان شرایطی تعریف می شود که در آن یک یا بیش از یک مورد از پارامترهای اسپرم به سطح پایین تر از استانداردهای سازمان بهداشت جهانی نزول می کند.

در سالهای اخیر علاقمندی رو به رشدی در محققان ایجاد شده است که بتوانند با استفاده از اصلاح فاکتورهای مربوط به سبک زندگی ناباروری مردان و مشکل نارسایی اسپرماتوژنیک را درمان کنند. تحقیقات جدید نشان داده اند وضعیت تغذیه ای و الگوهای مربوط به رژیم غذایی، به عنوان یکی از اصلی ترین فاکتورهای سبک زندگی، پارامترهای بسیار تعیین کننده ای برای عملکرد نرمال دستگاه تولید مثلی هستند.

در مطالعه ای که اخیرا توسط یک محقق از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد، داده های مربوط به ارتباط بین فاکتورهای تغذیه ای و کیفیت اسپرم گردآوری شد. این مطالعه نشان داد که بررسی نقش ریزمغذی ها در کاهش خطر ناباروری مردان توجه بسیاری از محققان را در سالهای اخیر به خود جلب کرده است.

در این زمینه مطالعاتی که تاثیر مصرف برخی ریزمغذی ها را بر کیفیت اسپرم بررسی کرده باشند هنوز اندک هستند چرا که بیشتر مطالعات متمرکز بر روی ریزمغذی های خاصی مانند ویتامین E، سلنیم، ویتامین C، روی، فولینیک اسید، دوکوساهگزاانوییک اسید، ایکوساپنتاانوییک اسید،کوآنزیم Q10 و یا تعداد کمی از ریزمغذی های ایزوله شده بوده اند. در واقع قبل از این تحقیق مطالعاتی وجود نداشته است که نقش کلی مصرف ریزمغذی ها را بر کیفت اسپرم ارزیابی کرده باشند.

مطالعات اخیر این گروه تحقیقاتی تایید می کند که الگوهای تغذیه ایی که عمدتا حاوی آنتی اکسیدان ها، ویتامین D، فیبر و اسیدهای چرب غیراشباع باشند، ارتباط معکوسی با آستنوزواسپرمیا (asthenozoospermia) نشان می دهند.

همچنین مشخص شده است که مصرف بیشتر میوه ها، سبزیجات، مرغ، غذاهای دریایی، شیر نوشیدنی و صدفها و همچنین مصرف کمتر محصولات لبنی پرچرب، شیرینی جات و گوشت فرآوری شده از عادت های غذایی مهمی هستند که می توانند تاثیر مثبتی بر کیفیت اسپرم بگذارند.

علاوه بر این، تحقیقات نشان می دهند مصرف بالاتر غذاهای سویا و ایزوفلاونهای سویا ممکن است با غلظت پایین تر اسپرم و غلظت بالاتر جیوه در خون مرتبط باشند، دو عاملی که می تواند خطر ناباروری مردان را افزایش دهد.

در حال حاضر مطالعات بالینی مبتنی بر گروه کنترل که بتواند ارتباط بین تغییرات رژیم غذایی و پیشرفت های باروری مردان را ارزیابی کند بسیار کم می باشد. محققان پیشنهاد کرده اند آزمایش های بالینی که در آینده انجام خواهند شد باید متمرکز بر روی این موضوع باشند.

این مطالعه در سال 2016 در مجله Int J Fertil Steril به چاپ رسید.