درباره ی مصرف روی / زینک بیشتر بدانیم

مصرف روی در کسانی که به هر جزیی از مکمل حاوی روی حساسیت دارند، ممنوع است.

زنان باردار و مادران شیرده باید از مصرف مقادیر بالاتر از مقدار RDA (15 میلی‌گرم در روز برای زنان باردار، 19 میلی‌گرم در روز برای زنان شیرده در طول 6 ماه اول و 16 میلی‌گرم در روز برای زنان شیرده در طول 6 ماه دوم) اجتناب کنند.

مقادیر تا 30 میلی‌گرم روزانه روی به طور کلی به خوبی تحمل می‌شود.

مقادیر بالاتر از آن ممکن است سبب بروز عوارض جانبی شود.

شایع‌ترین عارضه جانبی به صورت گوارشی و شامل تهوع، استفراغ و ناراحتی گوارشی است.

سایر عوارض شامل طعم فلزی، سردرد وخواب آلودگی است. گزارشاتی از کاهش میزان HDL- کلسترول در افرادی که دوزهای بالای روی را مصرف کرده اند، وجود دارد. دریافت مقادیر بالای روی به طور مداوم، می‌تواند سبب کمبود مس و آنمی هیپوکرومیک میکروسیتیک ثانویه به کمبود مسِ القا شده توسط روی شود.

مقادیر بالای روی ممکن است اثرات سرکوب کننده ایمنی داشته باشد.

تداخلات مصرف زینک با داروها و غذاها

Bisphosphonates (alendronate, etidronate, risedronate): مصرف هم زمان یک بیس فسفونات و روی ممکن است جذب هر دوی آنها را کاهش دهد.

Quinolones (ciprofloxacin, gatifloxacin, levofloxacin, lomefloxacin, moxifloxacin, norfloxacin, ofloxacin, sparfloxacin, trovafloxacin): مصرف هم زمان یک کینولون و روی ممکن است جذب هر دوی آنها را کاهش دهد.

Penicillamine: مصرف هم زمان پنی سیلامین و روی ممکن است جذب روی را تنزل دهد.

Tetracyclines (doxycycline, monocycline, tetracycline): مصرف هم زمان یک تتراسایکلین و روی، ممکن است جذب هر دوی آن‌ها را کاهش دهد.

کلسیم: مصرف هم زمان کلسیم و روی ممکن است جذب روی را در زنان یائسه تنزل دهد.

مس: مصرف هم زمان مس و روی ممکن است جذب مس را تنزل بخشد. مصرف مقادیر زیاد روی می‌تواند اثر منفی بر روی وضعیت مس بدن داشته باشد. این مطلب اساس کاربرد دوزهای بالای روی در درمان بیماری ویلسون است. چنین به نظر می‌رسد که دریافت مقادیر بالای روی سنتز پروتئین متصل شونده به مس، متالوتیونین را در سلول‌های مخاطی دستگاه گوارش القا می‌کند. متالوتیونین می‌تواند مس را به دام اندازد. این امر سبب می‌شود مسی برای جذب شدن در دسترس نباشد.

ال – سیستئین: مصرف هم زمان ال – سیستئین و روی ممکن است جذب روی را افزایش دهد.

ال - هیستیدین: مصرف هم زمان ال هیستیدین و روی ممکن است جذب روی را افزایش دهد.

اینوزیتول هگزافسفات: مصرف هم زمان اینوزیتول هگزافسفات و روی ممکن است جذب روی را کاهش دهد.

آهن: مصرف هم زمان آهن و روی ممکن است جذب هر دوی آنها را کاهش دهد.

اِل- متیونین: مصرف هم زمان اِل میتونین و روی ممکن است جذب روی را افزایش دهد. 

اِن – استیل – اِل – سیستئین (NAC): مصرف هم زمان NAC و روی ممکن است جذب روی را افزایش دهد.

نمک‌های فسفات: تجویز روی و نمک‌های فسفات، ممکن است جذب روی را کاهش دهد.

کافئین: مصرف هم زمان قهوه، نوشیدنی‌های کافئین دار یا کافئین و روی ممکن است جذب روی را کاهش دهد.

پروتئین‌های حاوی سیستئین: غذاهای غنی از پروتئین‌های حاوی سیستئین (مثل بافت عضلات حیوانات) در صورت مصرف هم زمان با روی، ممکن است جذب روی را افزایش دهند.

اگزالیک اسید: مصرف هم زمان روی و غذاهای سرشار از اگزالیک اسید (اسفناج، سیب زمینی تازه، ریواس و لوبیا) ممکن است جذب روی را کاهش دهند.

اسید فیتیک: مصرف همزمان روی و غذاهای غنی از اسید فیتیک (نان ور نیامده، لوبیای خام، دانه‌ها، مغزها و غلات و سویا) ممکن است جذب روی را کاهش دهند.

چای: مصرف هم زمان چای (تانن ها) و روی ممکن است سبب کاهش جذب روی شود.

گزارشی از اوردوز با مصرف مکمل‌های روی وجود ندارد.

دوز و نحوه مصرف

چندین فرم مکمل روی موجوداست. این اشکال شامل گلوکونات روی، اکسید روی، آسپارتات روی، پیکولینات روی، سیترات روی، مونو متیونین روی و هیستیدین روی می‌باشد. مکمل‌های روی به صورت مستقل یا فرآورده‌های ترکیبی موجودند. دوز معمول روی، حدود 15 میلی‌گرم (به صورت روی اِلمنتال) روزانه است.

انجمن غذا وتغذیه انستیتو پزشکی آکادمی ملی علوم، دریافت مرجع رژیمی توصیه شده (DRI) را برای روی توصیه می‌کند:

منبع: کتاب پی دی آر نوتریشن

 کپی، فقط در صورت درج نام و لینک مکمل شناسی، مجاز است

*توصیه مهم مکمل شناسی در مورد 
خرید و مصرف مولتی ویتامین ها و سایر مکمل های غذایی:

1-مکمل شناسی، یک داروخانه اینترنتی نیست
و فعالیتی در زمینه  خرید و فروش مکمل ها ندارد.

2-به موازات این مطلب، ممکن است مطالعات دیگر، 
نتایجی مغایر و عکس نتایج بالا را  نشان دهد. 
لذااین مطالب نمی تواند دلیلی بر توصیه ومصرف خودسرانه 
مکمل های غذایی باشد و نباید جایگزین توصیه پزشک شود.

3- بهترین محل برای تهیه مکمل های غذایی، داروخانه است.