فسفر و عملکرد آن
فسفر یک ماده ی معدنی می باشد، که حدود 1 درصد وزن افراد را تشکیل می دهد.قسمت عمده فسفر در استخوان ها و دندان ها یافت می شود.
عملکرد اصلی فسفر در تشکیل استخوان ها و دندان ها است. فسفر نقش مهمی در استفاده بدن از کربوهیدرات ها و چربی ها ایفا می کند. فسفر همچنین در ساخت آدنوزین تری فسفات (مولکولی در بدن برای ذخیره انرژی) به کار می رود.
هم چنین عملکرد کلیه ها،انقباضات عضلانی ،ضربان نرمال قلب ،اعصاب و تنظیم کلسیم تحت کنترل میزان فسفر در بدن می باشند.
کمبود فسفر می تواند منجر به کاهش اشتها ،کم خونی،درد عضلانی ،راشیتیسم یا نرمی استخوان ،بی حسی و ضعیف شدن سیستم ایمنی بشود. شایان ذکر است عموما افراد با کمبود فسفر روبه رو نمی شوند.و این کمبود در خون نادر است چون به آسانی در مواد غذایی در دسترس ،وجود دارد. البته مقدار زیاد فسفر می تواند با کلسیم پیوند بخورد و در بافت های نرم مثل عضلات ذخیره بشود. که این امر جذب فسفر و هم چنین کلسیم را کاهش می دهد.
هم چنین در افرادی که دچار نارسائی های کلیوی هستند ،مصرف زیاد فسفر توصیه نمی شود. این نکته را باید در نظر داشت جذب فسفر از یک فرد تا فرد دیگر متفاوت است.
لازم است بدانیم جذب کلسیم و فسفر با یکدیگر ارتباط نزدیکی دارند. و برای جذب هر کدام به همدیگر نیازمند هستند ، البته مقدار زیاد هر یک باعث تشکیل پیوند بین آنها شده و جذب همدیگر را کاهش می دهند .در نتیجه مقدار کافی از هر کدام (کلسیم و فسفر) برای بدن مناسب است.
ویتامین دی یکی از فاکتورهایی می باشد که کلسیم و فسفر را به صورت متعادل تنظیم می کند . ویتامین دی هم از مواد غذایی دریافت می شود و هم با تابش نور خورشید بر پوست و تشکیل 25/1 دی هیدروکسی ویتامین دی که فرم فعال و قابل جذب ویتامین دی است ،در بدن سنتز می شود. افزایش ویتامین دی باعث جذب روده ای کلسیم و فسفر و افزایش آنها در خون می شود.
لوبیا سفید 30%، نخود 28%، دانه های گرده 25%
منبع: دفتر بهبود تغذیه وزارت بهداشت